dat hulpgoederen verhaal werd voor ons een anti-climax. Volgens onze informatie die we van andere zeilers hadden gekregen, zouden de mensen op dat afgelegen eiland Kapingamarangi alles kwijt zijn door een vloedgolf. Na binnenlopen op het atol inclusief onze problemen met het rif, bleek dat de ca. 500 bewoners van het atol helemaal niet hulpbehoevend waren. Ze waren inmiddels al lang voorzien van voedsel en spullen door een schip van de regering van de hoofdplaats Pohnpei. Wel goede lobster..